Ο Ιφικράτης ήταν Αθηναίος στρατηγός καταγόμενος από πτωχή οικογένεια, εκ του δήμου Ραμνούντος. Έζησε στο πρώτο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα. Διακρίθηκε όχι μόνο για τη γενναιότητά του και την πολεμική του ικανότητα, αλλά πολύ περισσότερο, για την επιτυχή εφαρμογή στρατιωτικών μεταρρυθμίσεων τακτικής και οπλισμού, τις οποίες επέβαλε ύστερα από την αποκτηθείσα εμπειρία και ανάλυση των διδαγμάτων του Πελοποννησιακού πολέμου.
Σε ηλικία 20 ετών ήταν επικεφαλής των μισθοφόρων του αθηναϊκού στρατού κατά τον κορινθιακό πόλεμο . Μετά την ήττα που γνώρισε το 393 πχ στο Λέχαιο από τους Σπαρτιάτες προχώρησε στην ριζική ανασυγκρότηση του σώματος των μισθοφόρων. Οπλίστηκαν με την μικρή ασπίδα, την πέλτη, με λόγχη κατά το ήμισυ μεγαλύτερη και θώρακα λινό αντί του μεταλλικού. Παράλληλα τους εκπαίδευσε στην ταχυπορία και στην ακρίβεια των κινήσεων, ώστε να καταστούν αξιόμαχοι εναντίον της σπαρτιατικής φάλαγγας .
Κατόπιν επιχείρησε επιδρομές εναντίων των Φλιασίων, των Σικυώνιων και των Αρκάδων. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν η εξολόθρευση της σπαρτιατικής μόρας στο Λέχαιο και η καταδίωξη των Αμυκλαίων το 392 πχ μέχρι τη Σικυώνα . Μετά από λίγο, όμως, υποχρεώθηκε να παραδώσει την αρχηγία, διότι ήταν αντίθετος στις αξιώσεις των Αργείων για την Κόρινθο . Το 390 πχ στάλθηκε στην Θράκη για να αποκαταστήσει την επιρροή των Αθηναίων, ενώ το 388 πχ νίκησε σε ναυμαχία κοντά στη Ρόδο τον Σπαρτιάτη αρμοστή Αναξίβιο . Οι επιτυχίες του, ωστόσο, ματαιώθηκαν από την σύναψη της ανταλκίδειας ειρήνης . Τα επόμενα χρόνια εκστράτευσε επανειλημμένα εναντίον των Θρακών, εγκατέστησε στην αρχή τον Σεύθη και πολέμησε για τρία χρόνια (387-384 πχ) τον Κόττυ . Στη συνέχεια, όμως, συμμάχησε με τον δεύτερο και παντρεύτηκε την κόρη του.
Οταν οι Πέρσες επιχείρησαν το 380 πχ να ανακαταλάβουν την Αίγυπτο οι Αθηναίοι επιζητώντας την φιλία τους έστειλαν σε ενίσχυση τους τον Ιφικράτη με τους πελταστές του. Διαφώνησε με τον Φαρναβάζο ως προς την πολιορκία της Μέμφιδος και το 374 πχ επέστρεψε στην Αθήνα , αφού ο περσικός στρατός καταστράφηκε σε μια πλημμύρα του Νείλου .
Ο Ιφικράτης επιδίωξε και πέτυχε την ανάκληση του Τιμόθεου από την Κέρκυρα , την οποία πολιορκούσε ο Σπαρτιάτης Μνάσιππος . Κι ενώ οι Κερκυραίοι είχαν νικήσει μόνοι τους τον σπαρτιατικό στόλο, όταν έφτασε κυρίευσε αρκετά πλοία, μεταξύ των οποίων και αυτά που είχε στείλει προς ενίσχυση των Λακεδαιμονίων ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος . Κυρίαρχος πλέον στο Ιόνιο πέλαγος έβλαπτε με επιδρομές σε πολλά σημεία τις σπαρτιατικές δυνάμεις, ενώ λεηλάτησε και τις ακτές της Λακωνίας . Δυσαρεστημένοι, όμως, οι Αθηναίοι ολιγαρχικοί από την ανάκληση του Τιμόθεου, μετά την νέα σύναψη ειρήνης με την Σπάρτη το 371 πχ κινήθηκαν δικαστικά εναντίον του. Ο Αρμόδιος, απόγονος του γνωστού τυραννοκτόνου , έκανε καταγγελία, επειδή οι Αθηναίοι είχαν ψηφίσει να ανεγερθεί ανδριάντας του ένδοξου στρατηγού τους. Ο Ιφικράτης απολογήθηκε με ισχυρό λόγο, τον οποίο πολλοί αποδίδουν στον Λυσία , αλλά στάθηκε αιτία να αποκτήσει και τη φήμη δεινού ρήτορα.
Το 369 πχ οι Αθηναίοι συμμάχησαν με τους Σπαρτιάτες και έστειλαν τον Ιφικράτη να τους ενισχύσει στον πόλεμο εναντίον των Θηβαίων. Σε αυτή την εκστρατεία, όμως, δεν έδειξε μεγάλη δραστηριότητα, ενώ απέτυχε να εμποδίσει την κάθοδο του Επαμεινώνδα στην Πελοπόννησο . Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Θράκη και έμεινε για μεγάλο διάστημα. Επιχείρησε να πολιορκήσει την Αμφίπολη , αλλά χωρίς επιτυχία. Με την έκρηξη του συμμαχικού πολέμου το 358 πχ εκλέχθηκε για μια ακόμη φορά στρατηγός των Αθηναίων μαζί με τον Τιμόθεο και τον Χάρη. Κατηγορήθηκε, όμως, για προδοσία μαζί με τον Τιμόθεο, διότι λόγω δυνατής τρικυμίας αρνήθηκαν να ναυμαχήσουν κοντά στη Σάμο όπως είχε προτείνει η Χάρης. Το κύρος και η φήμη των δύο μεγάλων στρατηγών τους έσωσαν από τη θανατική ποινή, αλλά τους επιβλήθηκε πρόστιμο. Εκτοτε ο Ιφικράτης έφυγε για την Θράκη , όπου έμεινε μέχρι τον θάνατο του το 353 πχ.
πηγή http://www.gnwsis.gr/pmwiki.php?n=Main.%CE%99%CE%A6%CE%99%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A3 [1]