Η θρακική γλώσσα ανήκει στον ινδοευρωπαϊκό γλωσσικό κορμό και μαζί με τη φρυγική και την αρμενική αποτελούν τη θρακοφρυγική οικογένεια. Ήταν συγγενική με την ελληνική γλώσσα, αργότερα όμως αποξενώθηκε, διατηρώντας πολλές κοινές ρίζες και τύπους. Πολλές ελληνικές λέξεις, που διαβάστηκαν στη Γραμμική Β, μαρτυρούνται και στο χώρο της Θράκης. Πολλά ονόματα και τοπωνύμια γνωστά στη Θράκη, όπως Αγριάνες, Δύμη, Νέστος, Σκαιός ποταμός, υπάρχουν και στη νότια Ελλάδα.
Πολλές επιδράσεις δέχτηκε η Θρακική γλώσσα από τους γειτονικούς λαούς, τους Παίονες, Ιλλυριούς και Σκύθες. Οι Θράκες δεν είχαν γραπτή γλώσσα και γι?αυτό δεν άφησαν γραπτά μνημεία. Ο Αιλιανός αναφέρει ότι δεν γνώριζαν να γράφουν και θεωρούσαν μεγάλη ντροπή τη χρήση των γραμμάτων. Ο Αριστοτέλης γράφει ότι δεν μπορούσαν να μετρήσουν πάνω από τον αριθμό τέσσερα. Το γλωσσικό υλικό, που δεν έχει διασωθεί από τους αρχαίους συγγραφείς και λεξικογράφους, περιλαμβάνει περιορισμένο αριθμό λέξεων και κυρίως πολλά κύρια ονόματα ανθρώπων, φύλων, τόπων, πόλεων και κωμών. Οι λιγοστές επιγραφές στη θρακική γλώσσα είναι γραμμένες με ελληνικούς χαρακτήρες, όπως η γνωστή επιγραφή του 5ου αι. Π.Χ. πάνω στο δαχτυλίδι του Εζέροβο.
Η διάδοση της ελληνικής γλώσσας στο χώρο της Θράκης άρχισε με τον ελληνικό αποικισμό και την ανάπτυξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων, αλλά και με τις επιγαμίες Ελλήνων και Θρακών. Πολλά παραδείγματα είναι γνωστά. Η Ηγησιπύλη, γυναίκα του Μιλτιάδη και μητέρα του Κίμωνα, ήταν κόρη του βασιλιά της Θράκης Ολόρου. Η μητέρα του Θεμιστοκλή Αβρότονον ήταν από τη Θράκη. Ο ιστορικός Θουκυδίδης ήταν γιος του Ολόρου, απόγονου του ομώνυμου βασιλιά. Ο βασιλιάς των Οδρυσών Σιτάλκης είχε πάρει γυναίκα την αδελφή του Νυμφόδωρου, του πρόξενου των Αθηναίων από τα Άβδηρα. Ο ανιψιός του Σιτάλκη Σεύθης παντρεύτηκε την αδελφή του βασιλιά της Μακεδονίας Περδίκκα, τη Στρατονίκη. Ο κυνικός φιλόσοφος Αντισθένης και ο στρατηγός Τιμόθεος είχαν Θρακιώτισσα μητέρα. Οι Αθηναίοι στρατηγοί Ιφικράτης και Χαρίδημος παντρεύτηκαν κόρες του βασιλιά Κότυ Α .
Στην Αθήνα ζούσαν πολλοί Θράκες, που ήταν μέτοικοι, μισθοφόροι, δούλοι σε σπίτια πλουσίων ή εργάζονταν στα μεταλλεία. Την παρουσία μεγάλου αριθμού Θρακών στα μεταλλεία μαρτυρούν τα ονόματα πόλεων και βουνών της Θράκης που δόθηκαν σε τοποθεσίες του Λαυρίου, όπως Μαρώνια, Αντισάρα και Παγγαίο. Ο Ξενοφών περιγράφει τη συνάντησή του με τον ηγεμόνα Σεύθη, όταν επέστρεφε με τους μυρίους από την Ασία. Η συνομιλία των δύο ανδρών γινόταν με τη βοήθεια διερμηνέα, ο Σεύθης όμως καταλάβαινε αρκετά καλά την ελληνική γλώσσα. Στα χρόνια του Φιλίππου Β. Και του Μ. Αλεξάνδρου με τη δημιουργία μεγάλων αστικών κέντρων, την εγκατάσταση πολλών αποίκων και την ανάπτυξη των επικοινωνιών η ελληνική γλώσσα διαδίδεται σε όλες τις περιοχές της Θράκης. Στα ρωμαϊκά χρόνια η ελληνική έχει επικρατήσει παντού έως την οροσειρά του Αίμου, όπως μαρτυρούν τα επιγραφικά μνημεία. Ο βασιλιάς Κότυς Ε.,που ήταν ποιητής , έγραφε, σύμφωνα με τον Οβίδιο , τόσο καλά στα ελληνικά τους στοίχους του, που αν έβγαζες το όνομά του, δεν θα καταλάβαινες ότι είναι έργο ενός Θρακιώτη.
Πηγή http://alex.eled.duth.gr/Istoria/Thrace/thraceg02_2.htm [1]