Βρυσικά
Το χωριό Βρυσικά βρίσκεται σε απόσταση περίπου 15 χλμ. δυτικά του Διδυμοτείχου, κτισμένο ανάμεσα σε δύο ποτάμια: τον Ερυθροπόταμο και τον Καζαντζή. Η παράδοση θέλει το χωριό να ιδρύεται στις αρχές του 16ου αιώνα, κοντά σε αρχαίο λατομείο» από γηγενείς Θράκες και από διωγμένους από Τούρκους Πελοποννήσιους. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας το χωριό ονομαζόταν «Καρά – Μπουνάρ» δηλ. «Μαύρο Πηγάδι» εξαιτίας ενός πηγαδιού που υπήρχε περίπου 200 μ. βόρεια του οικισμού και το οποίο ήταν τόσο βαθύ που το ονόμαζαν μαύρο.
Νότια του οικισμού και σε απόσταση περίπου 2.000 μ. βρίσκεται ο λόφος «Παλιόκαστρο» ή «Ζωντάν-Τεπές» ή «Ασαρλικ». Στο λόφο υπάρχουν ακόμη σημάδια παλιότερης εγκατάστασης (ερείπια τειχών, λαξευμένες πέτρες, πηγάδι-φυλακή κ.λπ.). Ο μύθος θέλει το μέρος ως τον τόπο που αρχικά επιλέχθηκε να κτισθεί το «Κάστρο» (Διδυμότειχο). Ολημερίς οι μαστόροι έκτιζαν τα τείχη, και το βράδυ πήγαιναν να κοιμηθούν στο χωριό. Το πρωί που γύριζαν να συνεχίσουν τη δουλειά τους έλειπαν τα εργαλεία τους. Ψάχνοντας, τα έβρισκαν στον «Καλέ» (το λόφο που είναι κτισμένα τα τείχη του Διδυμοτείχου). Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές και έτσι κατάλαβαν πως είναι θέλημα Θεού να γίνει το κάστρο στο Διδυμότειχο. Το πέρασμα του χρόνου κατέστρεψε τα μισοφτιαγμένα τείχη, άφησε όμως τα ίχνη τους έως σήμερα και έδωσε το όνομα «Παλιόκαστρο» στο λόφο. Ο λόφος αυτός δεσπόζει στην περιοχή και έχει στρατηγική αξία. Γι αυτό και η περιοχή κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ήταν άντρο συμμοριών ληστών. Στο λόφο αυτό οι ληστές σκότωναν ή φυλάκιζαν στο πηγάδι-φυλακή τους αιχμαλώτους τους (εξ ου και το «Ζωντάν-Τεπέ», ο λόφος των ζωντανών), και κοντά στο λόφο ήταν στημένη η αγχόνη («ασαρλικ») στην οποία εκτελούσαν τους καταδικασμένους σε θάνατο ληστές. Σήμερα στους πρόποδες του λόφου αυτού σήμερα υπάρχει θαυμάσιος δασικός χώρος αναψυχής, και εδώ σχεδιάζεται να κατασκευαστεί το μεγάλο αρδευτικό φράγμα του Καζαντζή.
Βορειοανατολικά του χωριού και στη θέση «Καρλί» υπάρχει ένας μικρός λόφος, όπου υπάρχουν ίχνη από οικίες παλιότερης εγκατάστασης καθώς και αγγεία. Ο θρύλος λέει ότι εδώ ήταν κτισμένο το παλάτι («σαράι») του βασιλιά και έτσι ο λόφος ονομάζεται κι αυτός «Σαράι».Αρχικά (1924) το χωριό ήταν οικισμός της Κοινότητας Βρυσικών (με έδρα το Ασπρονέρι), ενώ το 1926 ορίστηκε ως έδρα της Κοινότητας Βρυσικών, που περιελάμβανε τους οικισμούς Βρυσικά, Ασπρονέρι, Γιατράδες και Σαύρα. Το 1931 οι οικισμοί Ασπρονέρι και Γιατράδες αποσπάστηκαν από την Κοινότητα Βρυσικών. Σήμερα είναι η έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Βρυικών του Δήμου Μεταξάδων.