Καβύλη
Η Καβύλη, ένα προσφυγικό χωριό κοντά στην Νέα Ορεστιάδα. Πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη και εγκατεστημένοι αρχικά σε ένα φτωχό αλλά όμορφο οικισμό με ισχυρό κοινοτικό πνεύμα. Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Εμιρλί και κατοικούνταν μόνο από Τούρκους. Ήταν χτισμένο σε μέρος πεδινό και λίγο επικλινές προς τα νοτιοδυτικά όπου ακόμα υπάρχει ένα μικρό ποτάμι που όριζε τον οικισμό προς την πλευρά αυτή. Τα περισσότερα σπίτια του οικισμού ήταν πλησίων του ποταμού.
Το τωρινό της όνομα οφείλεται στον αρχαιολόγο καθηγητή του Γυμνασίου της Ανδριανούπολης κύριο Λαμπουσιάδη. Ωστόσο όμως αναφορικά με την ονομασία του χωριού υπάρχουν αρκετές εκδοχές. Η πρώτη είναι ότι πείρε το όνομά της από το Εμίρις που είναι τίτλος αξιωματούχου Τούρκου. Άλλη εκδοχή για την ονομασία είναι ότι προήλθε από τη λέξη «Ουμιρλί», που στα Τούρκικα σημαίνει διαταγή. Τέλος, ότι ίσως προήλθε από τη λέξη Εμίρ που σημαίνει ζωή-μακροζωϊα. Από όσα γνωρίζουμε η πόλη Εμιρλί ήταν η έδρα του Εμίρι και μαζί με την Ανδριανούπολη και το Διδυμότειχο ήταν οι μόνες πόλεις που είχαν τζαμί. Επειδή το Εμιρλί ήταν οδικός κόμβος και μεγάλης στρατηγικής σημασίας τοποθεσία γι αυτό υπήρχε μεγάλο στρατόπεδο νότια της πόλης κοντά στο Εμιρλί ντερέ (Αρχοντικό ρέμα) όπου είχε την έδρα του το μεγάλο σύνταγμα ιππικού των Τούρκων. Υπήρχαν ακόμη πλούσιοι τσιφλικάδες που εκμεταλλεύονταν τις μεγάλες εκτάσεις της πεδιάδας του Έβρου. Η πόλη Εμιρλί ελευθερώθηκε από τον Ελληνικό στρατό το 1920. Με τη συνθήκη της Λωζάνης 1923 έγινε η ανταλλαγή των κατοίκων του χωριού που έφυγαν στην Τουρκοκρατούμενη Ανατολική Θράκη, με Έλληνες που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Καβύλη.
Οι πρόσφυγες Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην Καβύλη ήρθαν από τα χωριά Σιδηρόπετρα (Ντεμιρντές) και Ζαλουφόπουλο (Αμπαλάρ). Σήμερα αυτά τα δύο χωριά ανήκουν στην Τουρκία. Οι κάτοικοι, ασχολούνταν και συνεχίζουν να ασχολούνται με τη γεωργία και λιγότερο με την κτηνοτροφία.