Πύρρος

Πύρρος

Ο Πύρρος ήταν διάδοχος της βασιλικής δυναστείας των Μολοσσών που υπερηφανεύονταν ότι είχαν καταγωγή από τον Τριπτόλεμο, τον γιό του Θεικού Αχιλλέα. Γεννήθηκε μερικά χρόνια έπειτα από το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ανδρώθηκε στη σκιά της δόξας του μεγάλου στρατηλάτη, τα ταραγμένα χρόνια των εμφύλιων πολέμων που είχαν ανάψει στην Μακεδονική αυτοκρατορία οι διάδοχοι και επίγονοι του Μακεδόνα βασιλιά. Ο Πύρρος μάλιστα ήταν συγγενής του Μεγάλου Αλεξάνδρου καθώς η μητέρα του Ολυμπιάδα, ήταν πριγκίπισσα των Μολοσσών.

Από παιδί ο Πύρρος έζησε εξόριστος στην Ιλλυρία στην αυλή του Γλαυκία που τον εγκατέστησε για μερικά χρόνια ως ανήλικο βασιλιά στους Μολοσσούς, που όμως δεν τον ανέχτηκαν για πολύ και έτσι αυτή η πρώτη βασιλεία του έληξε άδοξα. ‘Επειτα βρέθηκε για δεύτερη φορά εξόριστος, στην αυλή του βασιλιά Αντίγονου που υπήρξε ένα μεγάλο πολεμικό σχολείο για τον Πύρρο. Από την αρχή της πολεμικής του σταδιοδρομίας ο Πύρρος δείχνει τις μεγάλες αρετές και τον ηρωισμό του αλλά οι μάχες που συμμετέχει δεν έχουν πάντα την καλύτερη έκβαση για το στρατόπεδο του. Στην πρώτη μάχη που συμμετέχει στην Ίψο της Φρυγίας, αποκτά την φήμη του έξοχου πολεμιστή αλλά μιας και ο προστάτης του Αντίγονος νικιέται, αναγκάζεται να ζήσει ως όμηρος στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων. Πολύ γρήγορα με τις αρετές του κερδίζει την εύνοια του βασιλικού ζεύγους της Αιγύπτου που τον κάνουν γαμπρό τους και τον βοηθάνε να ανακτήσει το θρόνο του το 296 π.Χ.

Ο Πύρρος μεταφέρει τη πρωτεύουσα του κράτους του στην Αμβρακία, την οποία στολίζει με λαμπρά οικοδομήματα και ονειρεύεται κατακτήσεις ισάξιες με αυτές του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ευκαιρία του δίνεται όταν ο Τάραντας, μεγάλη ελληνική αποικία στην νότια Ιταλία, ζητάει την βοήθεια του για να αντιμετωπίσει η Ρωμαική απειλή. Εκείνη την εποχή ο Πύρρος βρίσκεται στο απόγειο της δύναμης του. Έχει συγκροτήσει ένα τεράστιο κράτος που ξεκινάει από την Αυλώνα μέχρι τον Αχελλώο. Έχει μόλις συντρίψει τους μακεδόνες που είχαν επιτεθεί στους συμμάχους του Αιτωλούς και νιώθει ανίκητος. Το 280 π.Χ ο Πύρρος ξεκινάει την εκστρατεία στην Ιταλία. Κατατρόπωσε τους Ρωμαίους κοντά στον ποταμό Σίρι, χάρη στους πολεμικούς του ελέφαντες, άγνωστο όπλο ως τότε στους αντιπάλους του. Το 279 π.Χ. βάδισε κατά της Ρώμης και νίκησε τους Ρωμαίους στο Άσκλο, όμως έχασε και ο ίδιος πολλούς στρατηγούς και γύρω στους 3.500 στρατιώτες (από τότε κάθε νίκη που γίνεται με τεράστιες απώλειες ονομάζεται ” Πύρρειος”). Στη συνέχεια ο Πύρρος νίκησε τους Καρχηδόνιους στην πόλη Έρυκα της Σικελίας και κατέλαβε ολόκληρη τη Σικελία. Αφού έμεινε στη Σικελία για τρία χρόνια, ο Πύρρος το 276 π.Χ. μάζεψε τον στρατό του και το στόλο του και επέστρεψε στην Ιταλία. Στη μάχη του Βενεβέντο, το 274 π.Χ., ο Πύρρος ηττήθηκε από τις Ρωμαικές λεγεώνες του Μάνιου Κούριου, χάνοντας 33.000 στρατιώτες. Έτσι με ότι είχε μείνει από τον στρατό του επέστρεψε στην Ήπειρο.

Παρόλες τις μεγάλες ήττες του στην Ιταλία δεν είχε εγκαταλήψει τα επεκτατικά σχέδια του. Έτσι στρέφεται εναντίον του Μακεδόνα βασιλιά Αντίγονου Γονατά και νικάει τους Γαλάτες μισθοφόρους του στον Αώο. Μετά από αυτή τη νίκη του στρέφεται στην νότια Ελλάδα και βαδίζει εναντίον της Σπάρτης σε μια εποχή που έλειπε ο στρατός και ο βασιλιάς της. Όμως οι γυναίκες της Σπάρτης κατορθώνουν και του προβάλλουν αποτελεσματική αντίσταση και τον κάνουν να υποχωρήσει. Στο Άργος που φτάνει βράδυ, από κακή εκτίμηση της κατάστασης εμπλέκεται σε οδομαχίες που είναι καταστροφικές για το στράτευμα του. Κατά τη διάρκεια της υποχώρησης μια Αργίτισσα μάνα σκαρφαλωμένη σε ένα ταρατσάκι προσπαθώντας να βοήθησει το παιδί της που υπερασπίζονταν την πόλη του και που μάχονταν εκείνη τι στιγμή με τον Πύρρο, του πετάει ένα κεραμίδι που τον χτυπάει στο κεφάλι και τον κάνει να λιποθυμήσει. Εκεί πεσμένο τον αναγνώρισε ένας στρατιώτης του Αντίγονου, ο Ζώπυρος και του έκοψε το κεφάλι. Έτσι τελείωσε η βασιλεία του Πύρρου του βασιλιά της Ηπείρου. Στη διάρκεια της βασιλείας του κατόρθωσε να βγάλει την Ήπειρο στο προσκήνιο της ιστορίας, η οποία θα ξανάπεφτε στη λήθη μέχρι τα χρόνια των Κομνηνών του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Ο Πύρρος διέβλεψε το Ρωμαικό κίνδυνο είναι ο μόνος μαζί με τον καρχηδόνιο βασιλιά Αννίβα που πολέμησε τους Ρωμαίους μέσα στα ίδια τους τα εδάφη. Στα χρόνια του επίσης, η Αμβρακία η πρωτεύουσα του κράτους του, είχε εξελιχθεί σε μια λαμπερή ελληνιστική πρωτεύουσα.

πηγή http://www.artainfo.gr/nomosartas/artaprosopa/pyrros/index.html