Λάδη
Το χωριό βρίσκεται σε απόσταση περίπου 24 χλμ. δυτικά του Διδυμοτείχου, και ιδρύθηκε από ντόπιους εργάτες στο τσιφλίκι ενός Τούρκου αγά, του Κουσκουτζόγλου. Το τσιφλίκι αυτό ονομαζόταν «Εμπλιντίν» ή «Ιμπλιντίν» δηλαδή «δώσε νομή», επειδή βρισκόταν στη μέση της διαδρομής Ορτάκιοϊ (σημερινό Ιβαΐλοβγκραντ της Βουλγαρίας) – Διδυμοτείχου, δύο εμπορικά συνδεδεμένων τότε σημαντικών πόλεων της περιοχής και το σημείο όπου οι ταξιδιώτες από τη μια στην άλλη πόλη επιλέγανε ως στάση στο τότε μακρινό ταξίδι. Σιγά-σιγά όμως τα κτήματα αγοραστήκανε από τους Έλληνες εργάτες και έτσι και το χωριό έγινε ελληνικό.
Και αυτό το χωριό υπέφερε αρκετά από την προσπάθεια των Βούλγαρων κομιτατζήδων, αλλά και του βουλγαρικού κράτους της εποχής του 1915 να εκβουλγαρίσουν την περιοχή, έως την ενσωμάτωσή του στο ελληνικό κράτος, οπότε και πήρε το σημερινό του όνομα.Στην περιοχή βρίσκονται δυο τύμβοι (τούμπες) που δεν έχουν όμως ανασκαφεί και που ίσως όταν ανασκαφούν διαφοροποιήσουν την ιστορία του τόπου.
Το χωριό αρχικά (1924) αναγνωρίστηκε ως έδρα της Κοινότητας Τράβας, ενώ το 1926 η έδρα μεταφέρθηκε στο Ελαφοχώρι οπότε και η Κοινότητα μετονομάσθηκε σε Ελαφοχωρίου. Το 1965 αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα Λάδης. Σήμερα αποτελεί έδρα του Δημοτικού Διαμερίσματος Λάδης του Δήμου Μεταξάδων.
